w sprawie usunięcia skutków kryzysu konstytucyjnego lat 2015–2023 w kontekście działalności Trybunału Konstytucyjnego

Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa stwierdza, co następuje:

1. Trybunał Konstytucyjny jest organem władzy sądowniczej będącej władzą odrębną i niezależną od innych władz; niezależność Trybunału Konstytucyjnego przekłada się jednakże na niezależność sądów (tak Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 9.12.2015 r., K 35/15). Z tych przyczyn Krajowa Rada Sądownictwa, stojąc na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, uprawniona jest do zajmowania stanowiska w przedmiocie aktów godzących bezpośrednio w niezależność Trybunału Konstytucyjnego.

2. Uchwała Sejmu RP z 6 marca 2024 r. podważa zaufanie do konstytucyjnych organów, godzi w porządek prawny, wbrew tytułowi nie usuwa skutków rzekomego kryzysu konstytucyjnego. Podjęta pod pozorem przywracania praworządności stanowi kolejny bezprawny zamach na konstytucyjny organ państwa – Trybunał Konstytucyjny. Uchwała Sejmu została podjęta bez podstawy prawnej i poza zakresem jego kompetencji (ultra vires). Narusza wartości państwa prawa wynikające z art. 2 i art. 7 Konstytucji RP. Podważa konstytucyjne fundamenty państwa, kwestionując inwestyturę sędziów Trybunału Konstytucyjnego i wbrew jednoznacznej treści art. 190 ust. 1 Konstytucji RP podważa moc ostateczną i powszechnie obowiązującą orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. Uchwała Sejmu stanowi w istocie rzeczy zaprzeczenie idei demokratycznego państwa prawa i jest wielopłaszczyznowo niezgodna z Konstytucją RP. tj. z jej art. 10, art. 194 ust. 1 i 2 i art. 190 ust. 1, art. 239 ust. 1 Konstytucji RP.

3. Przypomnienia wymaga fakt, iż zgodnie z art. 239 ust. 1 Konstytucji RP wyłącznie w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją ustaw uchwalonych przed dniem jej wejścia w życie nie były ostateczne i mogły podlegać rozpatrzeniu przez Sejm, który mógł odrzucić orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego większością 2/3 głosów, w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Ustawodawca konstytucyjny wyłączył zatem jakąkolwiek możliwość kwestionowania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego przez jakichkolwiek organ Państwa, a tym bardziej ich podważania uchwałą Sejmu podejmowaną zwykłą, czy nawet bezwzględną większością głosów. Apel zawarty w uchwale Sejmu, zawierający się w stwierdzeniu, że „uwzględnienie w działalności organu władzy publicznej rozstrzygnięć Trybunału Konstytucyjnego wydanych z naruszeniem prawa może zostać uznane za naruszenie zasady legalizmu przez te organy”, jest zatem w sposób rażąco sprzeczny z przywołanymi przepisami Konstytucji RP.

4. Podobnie należy ocenić uchwałę Sejmu w zakresie podważenia wyboru sędziów w skład Trybunału Konstytucyjnego. Sędziowie wybrani w trybie art. 194 ust. 1 Konstytucji, zaprzysiężeni przez Prezydenta RP, którzy objęli swój urząd sędziowski i od lat sprawują funkcję orzeczniczą w Trybunale, są nieusuwalni, chronieni immunitetem, zaś wszystkie organy Państwa są obowiązane do poszanowania ich dobrego imienia jako piastunów władzy sądowniczej.

5. Krajowa Rada Sądownictwa oświadcza, że odpowiedzialność za ewentualne zachowania godzące w Trybunał Konstytucyjny i jego sędziów, w orzecznictwo Trybunału, a mogące skutkować zaburzeniami funkcjonowania i ciągłości pracy Trybunału, w konsekwencji zaś anarchią w wymiarze sprawiedliwości, ponoszą funkcjonariusze publiczni, którzy zastosowaliby się do uchwały Sejmu.
                                                                                                                                                                                                                       

                                                                                                                                                                                                           Przewodniczący
                                                                                                                                                                                                           Krajowej Rady Sądownictwa
                                                                                                                                                                                                           sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka

Data wydarzenia: 12-03-24
Data końca wydarzenia: 22-03-24

Data wydarzenia: 01-03-24

Podczas zakończonego 1 marca br. czterodniowego posiedzenia plenarnego KRS rozpatrywano kandydatury 60 osób starających się o urząd sędziego w 31 konkursach. Po zapoznaniu się z sylwetkami i dorobkiem zawodowym kandydatów Krajowa Rada Sądownictwa podjęła uchwały o przedstawieniu Prezydentowi RP 10 wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu rejonowego, 11 wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu okręgowego, dwóch wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego i jednego wniosku o powołanie asesora wojewódzkiego sądu administracyjnego na urząd sędziego WSA. Poparła zatem 24 kandydatów.

Rozstrzygnięcie kilku konkursów zostało odroczone, ponieważ do podjęcia decyzji konieczne jest wysłuchanie kandydatów lub uzupełnienie ich dokumentacji.

W trakcie posiedzenia z okazji Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych uczczono ich pamięć minutą ciszy i odczytano apel, w którym podkreślono m.in., że „Tysiące młodych ludzi poległo w walce z sowieckim i krajowym okupantem. Pozostając bez wsparcia i pozostając w przekonaniu, że walczą o wolną Polskę, walczyli o honor. Rzesze niepokornych żołnierzy wywieziono do ZSRR. Tysiące zostało zamordowanych z mocy sądowych wyroków. Ustanowienie Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych stanowi potwierdzenie przez wolną, demokratyczną Rzeczpospolitą roli, jaką odegrali oni na drodze do odzyskania przez Polskę niepodległości”.

Rada rozpatrzyła też m.in.: 10 spraw dotyczących wniosków o cofnięcie zgłoszeń udziału w konkursach, negatywnie zaopiniowała trzy oświadczenia woli dalszego zajmowania stanowiska sędziego. Członkowie Rady zadecydowali o umorzeniu trzech odwołań od podziału czynności, a jedno odroczyli. Uwzględnili pięć wniosków o przeniesienie sędziów w stan spoczynku, stwierdzili dwie daty przejścia w stan spoczynku, a w przypadku kolejnych dwóch zadecydowali, że sprawa stwierdzenia daty nie wymaga głosowania Rady.

Krajowa Rada Sądownictwa zapoznała się także z pięcioma projektami aktów prawnych, cztery zaopiniowała bez uwag, pozytywnie, a jednego nie opiniowała, ponieważ przedmiot regulacji jest poza kompetencjami Rady.

Przewodniczący Komisji do spraw skarg, wniosków i petycji poinformował, że wpłynęło pięć spraw, z których żadna nie wymagała głosowania Rady.

                                                                                                                                                                                                                                   Rzecznik Prasowy
                                                                                                                                                                                                                                   Krajowej Rady Sądownictwa

Data wydarzenia: 29-02-24