w sprawie skierowania wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa rodzinnego (Dz. U. poz. 349).

  1. Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 186 ust. 2 oraz art. 188 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze zm., zwanej dalej „Konstytucją RP”), Krajowa Rada Sądownictwa wnosi o stwierdzenie, że:
  1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Rodzinnego (Dz. U. poz. 349) w całości, tj. §§ 1 do 16, jest niezgodne z art. 2, art. 92 ust. 1, art. 146 ust. 4 punkt 2 i art. 151 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albowiem organ, który wydał zaskarżone rozporządzenie nie jest organem tożsamym z Radą Ministrów w rozumieniu art. 146 ust. 4 punkt 2 Konstytucji RP z uwagi na nieprawidłowy jej skład;
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Rodzinnego (Dz. U. poz. 350) w całości, tj. §§ 1 do 16, jest niezgodne z art. 2, art. 7 w zw. z art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albowiem zaskarżone rozporządzenie zostało wydane przez Radę Ministrów bez zachowania trybu wymaganego przepisami prawa do jego wydania, bez zasięgnięcia opinii Krajowej Rady Sądownictwa;
  3. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Rodzinnego (Dz. U. poz. 349) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641) w zakresie w jakim dopuszczają możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego, sędziego Sądu Najwyższego oraz sędziego sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 92 ust. 1 w zw. z art.146 ust. 4 pkt. 1 , 2 i 12 w zw. z art. 7, art. 10 ust.1 i art. 176 ust 2 i art. 178 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  4. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Rodzinnego (Dz. U. poz. 349) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641) w zw. art.77 §1 pkt 2 i 2c ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 334, dalej: p.u.s.p.) w zw. z art. 29 § 1 i art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2492, dalej: p.u.s.a.) w zw. z art. 10 ust.1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1093, dalej: uSN) w zw. z art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2250, dalej: p.u.s.w.) w zakresie w jakim dopuszcza możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, sądu administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji, a przez to są niezgodne z art.10 ust. 1 i 2, art. 45 ust.1, art. 173 i art. 178 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  5. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Rodzinnego (Dz. U. poz. 350) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641), w związku z art.77 § 2b p.u.s.p. w zw. z art. 29 § 1 i art. 49 p.u.s.a. w zw. z art. 10 ust. 1 uSN w zw. z art.70 § 1 p.u.s.w., w zakresie w jakim dopuszcza łączenie przez sędziego sądu powszechnego, sądu administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego funkcji orzekania z pełnieniem czynności w Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 10 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 173 i art. 178 i art. 190 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  6. § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia w zakresie obejmującym odwołanie sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego z funkcji przewodniczącego, zastępcy Przewodniczącego i członka Komisji jest niezgodny z art. 2, art. 10 w zw. z art. 173 w związku i art. 178 ust. 1, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
  1. Krajowa Rada Sądownictwa zastrzega możliwość uzupełnienia argumentacji w razie podniesienia przez Prezesa Rady Ministrów, Prokuratora Generalnego a jednocześnie Ministra Sprawiedliwości nowych tez uzasadniających odstępstwo od wskazanego podstawowego wzorca kontroli konstytucyjności na rzecz innych wartości chronionych konstytucyjnie.
  2. Do reprezentowania wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, wraz z prawem do modyfikowania treści wniosku Krajowa Rada Sądownictwa upoważnia sędziów: dr Annę Dalkowską dr Macieja Nawackiego i Joannę Kołodziej-Michałowicz.

w sprawie skierowania wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. Nr 232, poz. 2319 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. poz. 348).

  1. Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 186 ust. 2 oraz art. 188 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze zm., zwanej dalej „Konstytucją RP”), Krajowa Rada Sądownictwa wnosi o stwierdzenie, że:
  1. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. Nr 232 poz. 2319 ze zm.; w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641)
    w zakresie w jakim dopuszczają możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego, sędziego Sądu Najwyższego oraz sędziego sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 92 ust. 1 w zw. z art. 146 ust. 4 pkt. 1, 2 i 12 w zw. z art. 7, art. 10 ust.1 i art. 176 ust 2 i art. 178 ust. 1 Konstytucji RP;
  2. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. Nr 232, poz. 2319 ze zm.; w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641) w zw. art. 77 § 1 pkt 2 i 2c ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 334, dalej: p.u.s.p.) w zw. z art. 29 § 1
    i art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2492, dalej: p.u.s.a.) w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1093, dalej: uSN) w zw. z art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2250, dalej: p.u.s.w.) w zakresie w jakim dopuszcza możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji, a przez to są niezgodne z art. 10 ust. 1 i 2, art. 45 ust.1, art. 173 i art. 178 ust.1 Konstytucji RP;
  3. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. Nr 232, poz. 2319 ze zm.; w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641),
    w związku z art. 77 § 2b p.u.s.p. w zw. z art. 29 § 1 i art. 49 p.u.s.a. w zw. z art. 10 ust. 1 uSN w zw. z art. 70 § 1 p.u.s.w., w zakresie w jakim dopuszcza łączenie przez sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego funkcji orzekania z pełnieniem czynności w Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 10 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 173 i art. 178 i art. 190 ust.1 Konstytucji RP;
  4. § 3 ust. 1, 2 i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r.
    w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. Nr 232, poz. 2319 ze zm.; w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem) w zakresie obejmującym odwołanie sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego z funkcji przewodniczącego, zastępcy Przewodniczącego i członka Komisji jest niezgodny
    z art. 2, art. 10 w zw. z art. 173 w związku i art. 178 ust. 1, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
  1. Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 186 ust. 2 oraz art. 188 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze zm., zwanej dalej „Konstytucją RP”), Krajowa Rada Sądownictwa wnosi
    o stwierdzenie, że:
  1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. poz. 348; w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem nowelizującym) w całości tj. w jego § 1 i § 2 jest niezgodne z art. 2, art. 92 ust. 1, art. 146 ust. 4 punkt 2 i art. 151 Konstytucji RP, albowiem organ, który wydał zaskarżone rozporządzenie nie jest organem tożsamym z Radą Ministrów
    w rozumieniu art. 146 ust. 4 punkt 2 Konstytucji RP z uwagi na nieprawidłowy jej skład;  
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. poz. 348; w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem nowelizującym) w całości tj. w jego § 1 i § 2, jest niezgodne z art. 2, art. 7 w zw. z art. 186 ust. 1 Konstytucji RP, albowiem zaskarżone rozporządzenie nowelizujące zostało wydane przez Radę Ministrów bez zachowania trybu wymaganego przepisami prawa do jego wydania, bez zasięgnięcia opinii Krajowej Rady Sądownictwa.
  1. Krajowa Rada Sądownictwa zastrzega możliwość uzupełnienia argumentacji w razie podniesienia przez Prezesa Rady Ministrów, Prokuratora Generalnego a jednocześnie Ministra Sprawiedliwości nowych tez uzasadniających odstępstwo od wskazanego podstawowego wzorca kontroli konstytucyjności na rzecz innych wartości chronionych konstytucyjnie.
  2. Do reprezentowania wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, wraz z prawem do modyfikowania treści wniosku Krajowa Rada Sądownictwa upoważnia sędziów: dr Annę Dalkowską, dr Macieja Nawackiego
    i Joannę Kołodziej-Michałowicz.

w sprawie skierowania wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1741 oraz z 2024 r. poz. 347) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. poz. 347).

  1.  Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 186 ust. 2 oraz art. 188 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze zm., zwanej dalej „Konstytucją RP”), Krajowa Rada Sądownictwa wnosi o stwierdzenie, że:
  1. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz.1741 oraz z 2024 r. poz. 347 – w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641) w zakresie w jakim dopuszczają możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego, sędziego Sądu Najwyższego oraz sędziego sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 92 ust. 1 w zw. z art.146 ust. 4 pkt. 1 , 2 i 12 w zw. z art. 7, art. 10 ust.1 i art. 176 ust 2 i art. 178 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  2. § 2 pkt 1, 2 i 3, § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1741 oraz z 2024 r. poz.) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641) w zw. art. 77 §1 pkt 2 i 2c ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 334, dalej: p.u.s.p.) w zw. z art. 29 § 1 i art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2492, dalej: p.u.s.a.) w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1093, dalej: uSN) w zw. z art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2250, dalej: p.u.s.w.) w zakresie w jakim dopuszcza możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art.10 ust. 1 i 2, art. 45 ust.1, art. 173 i art. 178 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  3. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz.1741 oraz z 2024 r. poz. 347 – w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641), w związku z art. 77 § 2b p.u.s.p. w zw. z art. 29 § 1 i art. 49 p.u.s.a. w zw. z art. 10 ust. 1 uSN w zw. z art. 70 § 1 p.u.s.w., w zakresie w jakim dopuszcza łączenie przez sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego funkcji orzekania z pełnieniem czynności w Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 10 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 173 i art. 178 i art. 190 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  4. § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz.1741 oraz z 2024 r. poz. 347 – w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem) w zakresie obejmującym odwołanie sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego z funkcji Przewodniczącego, zastępcy Przewodniczącego i członka Komisji jest niezgodny z art. 2, art. 10 w zw. z art. 173 w związku i art. 178 ust. 1, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
  5. Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 186 ust. 2 oraz art. 188 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze zm., zwanej dalej „Konstytucją RP”), Krajowa Rada Sądownictwa wnosi o stwierdzenie, że:
  6. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. poz. 347, w uzasadnieniu zwane rozporządzeniem nowelizującym/zmieniającym) w całości tj. § 1 i § 2 jest niezgodne z art. 2, art. 92 ust. 1, art. 146 ust. 4 punkt 2 i art. 151 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albowiem organ, który wydał zaskarżone rozporządzenie nie jest organem tożsamym z Radą Ministrów w rozumieniu art. 146 ust. 4 punkt 2 Konstytucji RP z uwagi na nieprawidłowy jej skład;
  7. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (Dz. U. poz. 347) w całości tj. § 1 i § 2 jest niezgodne z art. 2, art. 7 w zw. z art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albowiem zaskarżone rozporządzenie nowelizujące zostało wydane przez Radę Ministrów bez zachowania trybu wymaganego przepisami prawa do jego wydania, bez zasięgnięcia opinii Krajowej Rady Sądownictwa.

III. Krajowa Rada Sądownictwa zastrzega możliwość uzupełnienia argumentacji w razie podniesienia przez Prezesa Rady Ministrów, Prokuratora Generalnego a jednocześnie Ministra Sprawiedliwości nowych tez uzasadniających odstępstwo od wskazanego podstawowego wzorca kontroli konstytucyjności na rzecz innych wartości chronionych konstytucyjnie.

  1. Do reprezentowania wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, wraz z prawem do modyfikowania treści wniosku Krajowa Rada Sądownictwa upoważnia sędziów: dr Annę Dalkowską, dr Macieja Nawackiego i Joannę Kołodziej-Michałowicz.

 

w sprawie skierowania wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej  Ustroju Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. poz. 350).

  1. Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 186 ust. 2 oraz art. 188 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze zm., zwanej dalej „Konstytucją RP”), Krajowa Rada Sądownictwa wnosi o stwierdzenie, że:
  1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Ustroju Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. poz. 350) w całości, tj. od §§ 1 do 14, jest niezgodne z art. 2, art. 92 ust. 1, art. 146 ust. 4 punkt 2 i art. 151 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albowiem organ, który wydał zaskarżone rozporządzenie nie jest organem tożsamym z Radą Ministrów w rozumieniu art. 146 ust. 4 punkt 2 Konstytucji RP z uwagi na nieprawidłowy jej skład;
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Ustroju Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. poz. 350) w całości, tj. od §§ 1 do 14, jest niezgodne z art. 2, art. 7 w zw. z art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albowiem zaskarżone rozporządzenie zostało wydane przez Radę Ministrów bez zachowania trybu wymaganego przepisami prawa do jego wydania, bez zasięgnięcia opinii Krajowej Rady Sądownictwa;
  3. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Ustroju Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. poz. 350) w zw. z art.12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641) w zakresie w jakim dopuszczają możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego, sędziego Sądu Najwyższego oraz sędziego sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 92 ust. 1 w zw. z art.146 ust. 4 pkt. 1 , 2 i 12 w zw. z art. 7, art. 10 ust.1 i art. 176 ust 2 i art. 178 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  4. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Ustroju Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. poz. 350) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641) w zw. art.77 §1 pkt 2 i 2c ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 334, dalej: p.u.s.p.) w zw. z art. 29 § 1 i art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2492, dalej: p.u.s.a.) w zw. z art. 10 ust.1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1093, dalej: uSN) w zw. z art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2250, dalej: p.u.s.w.) w zakresie w jakim dopuszcza możliwość powołania sędziego sądu powszechnego, sądu administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego w skład Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji, są niezgodne z art.10 ust. 1 i 2, art. 45 ust.1, art. 173 i art. 178 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  5. § 2 pkt 1, 2 i 3 oraz § 3 ust.1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Ustroju Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. poz. 350) w zw. z art. 12a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641), w związku z art.77 § 2b p.u.s.p. w zw. z art. 29 § 1 i art. 49 p.u.s.a. w zw. z art. 10 ust. 1 uSN w zw. z art.70 § 1 p.u.s.w., w zakresie w jakim dopuszcza łączenie przez sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego funkcji orzekania z pełnieniem czynności w Komisji jako przewodniczącego Komisji, zastępcy przewodniczącego lub członka Komisji są niezgodne z art. 10 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 173 i art. 178 i art. 190 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
  6. § 3 ust.1 i 2 rozporządzenia rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca 2024 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Ustroju Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. poz. 350) w zakresie obejmującym odwołanie sędziego sądu powszechnego, wojewódzkiego sądu administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego oraz sądu wojskowego z funkcji przewodniczącego, zastępcy Przewodniczącego i członka Komisji jest niezgodny z art. 2, art. 10 w zw. z art. 173 w związku i art. 178 ust. 1, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
  1. Krajowa Rada Sądownictwa zastrzega możliwość uzupełnienia argumentacji w razie podniesienia przez Prezesa Rady Ministrów, Prokuratora Generalnego a jednocześnie Ministra Sprawiedliwości nowych tez uzasadniających odstępstwo od wskazanego podstawowego wzorca kontroli konstytucyjności na rzecz innych wartości chronionych konstytucyjnie.
  2. Do reprezentowania wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, wraz z prawem do modyfikowania treści wniosku Krajowa Rada Sądownictwa upoważnia sędziów: dr Annę Dalkowską dr Macieja Nawackiego i Joannę Kołodziej-Michałowicz.

w przedmiocie przedstawienia Sejmowi Rzeczpospolitej Polskiej stanowiska w sprawie zagrożeń dla niezawisłości sędziów

Krajowa Rada Sądownictwa wypełniając konstytucyjny obowiązek stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów zobowiązuje Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa do przedstawienia Sejmowi Rzeczpospolitej Polskiej na posiedzeniu plenarnym dnia 12 września 2024 r. następującej treści stanowiska:

1. Krajowa Rada Sądownictwa wyraża stanowczy sprzeciw wobec zapowiadanych przez rząd politycznych zmian, które zmierzają do usunięcia sędziów powołanych od 2018 r. z zawodu i do ich politycznej weryfikacji.
2. Krajowa Rada Sądownictwa wyraża zdecydowany sprzeciw wobec kategoryzowania sędziów oraz wobec wszelkich prób ich weryfikacji oraz poniżania, które prowadzą do naruszenia niezawisłości sędziowskiej i niezależności sądów. Arbitralność i jawna niesprawiedliwość tego rodzaju rozróżnień jest wręcz oczywista i obnaża stricte polityczną, a nie prawną, motywację i charakter anonsowanych represji.
3. Fundamentalną gwarancją niezawisłości jest nieusuwalność sędziów, o czym stanowi art. 180 ust. 1 Konstytucji. Ustawa nie może wprowadzić trybu usunięcia sędziego za działanie zgodne z prawem. Statuowana w art. 42 ust. 1 Konstytucji zasada nullum crimen sine lege, zawierająca między innymi zakaz karania za czyn, który nie był zabroniony w czasie jego popełnienia, znajduje zastosowanie także do deliktów dyscyplinarnych.
4. Prezentacja założeń ustawy, mającej rzekomo „uregulować” status sędziów powołanych w latach 2018-2024 roku, zmierza do wywołania wśród sędziów efektu mrożącego. Minister Sprawiedliwości – pod hasłami przywracania praworządności – przedstawił zamierzenia legislacyjne, skutkiem których powołani w ostatnich latach sędziowie zostaną zmuszeni do powrotu na niższe stanowiska sędziowskie, wydaleni ze służby na stanowiska pomocnicze (adwokaci, radcowie prawni i notariusze) i poddani procedurom dyscyplinarnym, a to wszystko za skorzystanie z konstytucyjnego prawa do służby publicznej, polegające na uczestnictwie w procedurze konkursowej na wolne stanowiska sędziowskie, do Krajowej Rady Sądownictwa, a także na udzieleniu poparcia osobie do tejże Rady kandydującej.
5. Prezentowane zamierzenia – niemające precedensu w dziejach polskiej demokracji – za to znajdujące mroczne analogie w praktyce ustrojowej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej – i intensywna współpraca części środowiska sędziowskiego z władzą wykonawczą, rodzić muszą pytanie o ostateczny cel przyświecający temu współdziałaniu, o beneficjenta podejmowanych i zapowiadanych działań, sprowadzających się do upokorzenia, degradacji zawodowej i konsekwencji dyscyplinarnych, w stosunku do setek, a nawet tysięcy sędziów, powołanych
w ostatnich latach zgodnie z obowiązującym prawem – bez jakiegokolwiek związku z przebiegiem ich służby dla obywateli i Rzeczypospolitej, realizowanej w najlepszej wierze i bez jakichkolwiek objawów rzekomego braku niezawisłości czy uległości wobec władzy wykonawczej. Zakrawać musi na ponurą ironię, że ci właśnie sędziowie stali się przedmiotem oskarżeń o brak niezawisłości, oskarżeń miotanych zapamiętale przez część sędziów tak ochoczo współpracujących z obecnym Ministrem Sprawiedliwości, kooperujących z nim jako członkowie ministerialnych komisji kodyfikacyjnych i konkursowych czy liderzy stowarzyszeń twardo broniących swoich środowiskowych wpływów, w szczególności na obsadę stanowisk funkcyjnych
i awanse zawodowe.
6. Zapowiadana przez Ministra Sprawiedliwości procedura „czynnego żalu” to oczywiste w swej historycznej wyrazistości nawiązanie do samokrytyk składanych przez osoby, które podpadły władzy, w realiach ustrojowych Związku Sowieckiego, czy też stalinowskiego początku PRL. Do tych samych realiów ustrojowych sięga Minister Sprawiedliwości obwieszczając założenia projektu weryfikacji sędziów. Weryfikacji, której nie przeprowadzono ani w roku 1918 w stosunku do sędziów państw zaborczych, ani w 1989 w stosunku do sędziów mianowanych przez władzę komunistyczną, co więc, której nie zastosowały nawet hitlerowskie Niemcy po zajęciu naszego państwa w roku 1939 w stosunku do sędziów II Rzeczypospolitej, a której dokonali jedynie komuniści w czasie przejęcia władzy w drugiej połowie lat czterdziestych.
7. Państwo Polskie reprezentowane w osobach Prezesa Rady Ministrów i Ministra Sprawiedliwości łamie umowę społeczną, wyrażoną w Konstytucji RP i obowiązującym prawie, a mającą wyraz ponadczasowy, wykraczającą poza wąską perspektywę jednej kadencji Parlamentu – postępuje nielojalnie wobec funkcjonariuszy publicznych – sędziów, którzy swoje życie zawodowe poświęcili służbie Rzeczypospolitej Polskiej. Za swoją wierną służbę Rzeczypospolitej Polskiej sędziowie są obrażani, pomawiani o popełnienie deliktów dyscyplinarnych, przestępstw
i szykanowani.
8. Konsekwencją działań zapowiadanych przez Prezesa Rady Ministrów i Ministra Sprawiedliwości będzie całkowita, wieloletnia zapaść wymiaru sprawiedliwości, a nade wszystko zostanie podważone zaufanie obywateli do instytucji Państwa Polskiego. Żaden obywatel podejmujący decyzję o służbie na rzecz Polski nie będzie miał pewności, iż za działanie zgodne z obowiązującym prawem nie spotkają go i jego rodzinę represje. Żaden obywatel występujący o ochronę do instytucji Państwa Polskiego nie będzie miał pewności, że funkcjonariusze publiczni służący w tych instytucjach nie kierują się wiernością Rzeczypospolitej Polskiej, a strachem i partykularnym interesem sił politycznych.
9. Krajowa Rada Sądownictwa apeluje do całego społeczeństwa obywatelskiego  o troskę o najwyższe wartości demokratycznego państwa prawa. Wprowadzenie zapowiadanych rozwiązań  zniszczy fundamenty ustrojowe Państwa, uzależni władzę sądowniczą od władzy wykonawczej.
10. Krajowa Rada Sądownictwa apeluje do sędziów o odwagę w czasie próby, w czasie gdy naruszane są podstawowe wartości państwa prawa – nie dajcie się złamać wizją odpowiedzialności dyscyplinarnej i karnej za działania zgodne z prawem. Sędziowie, którzy złożą czynny żal, już nigdy nie będą niezawiśli, a sąd ukształtowany w ich składem nie będzie dla obywatela sądem, o którym stanowi w art. 45 Konstytucji i art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności obywatelskich.
11. Działania powyższe winny spotkać się ze zdecydowanym sprzeciwem Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.

                                                                                                                                                                       Wiceprzewodniczący
                                                                                                                                                                       Krajowej Rady Sądownictwa
                                                                                                                                                                       sędzia Rafał Puchalski

w przedmiocie członkostwa przedstawiciela Krajowej Rady Sądownictwa – Pani sędzi Joanny Kołodziej-Michałowicz w komisji konkursowej do przeprowadzenia konkursu na aplikację sędziowską i aplikację prokuratorską w 2024 r. (Dz. Urz. MS z 2024 poz. 219)

Zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 sierpnia 2024 r. w sprawie powołania komisji konkursowej do przeprowadzenia konkursu na aplikację sędziowską i aplikację prokuratorską w 2024 r. ustalony został skład komisji konkursowej. W jej skład zgodnie z art. 20 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury wchodzi przedstawiciel Krajowej Rady Sądownictwa – Pani sędzia Joanna Kołodziej-Michałowicz. Legitymacja członka Rady do jej reprezentowania wynika z ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, zapewniającej Krajowej Radzie Sądownictwa, będącej konstytucyjnym organem państwa, realizację jej zadań wynikających z art. 186 ust. 1 Konstytucji RP.
Ustawa nie zawiera żadnych kompetencji Ministra Sprawiedliwości do kształtowania składu komisji konkursowej w zakresie jej członka-sędziego, przedstawiciela Rady, w tym nie zawiera umocowania do uznaniowego usunięcia członka Rady z grona członków komisji konkursowej. Komisja konkursowa powołana jest do przeprowadzenia konkursu  i nie posiada kompetencji do kształtowania swojego składu osobowego, dlatego też jej apel skierowany do Ministra Sprawiedliwości o niezwłoczne podjęcie działań w celu wykluczenia sędziego – przedstawiciela Krajowej Rady Sądownictwa nie ma żadnej podstawy prawnej.
Podstawy odwołania członka komisji konkursowej wynikają z art. 20 ust. 4 w zw. z art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury
– Minister Sprawiedliwości jest zobowiązany do odwołania członka komisji konkursowej m.in w razie cofnięcia rekomendacji przez organ wskazujący kandydata. Krajowa Rada Sądownictwa nie cofnęła rekomendacji przedstawicielowi Krajowej Rady Sądownictwa Pani sędzi Joannie Kołodziej-Michałowicz. Brak jest zatem podstaw prawnych do jej odwołania.  
W ocenie Rady bezpodstawne wykluczenie z prac komisji konkursowej Pani sędzi Joanny Kołodziej-Michałowicz doprowadzi do niezgodnego z ustawą ukształtowania składu komisji konkursowej i w konsekwencji do nieważności postępowań konkursowych kandydatów na aplikację sądową i aplikację prokuratorską w 2024 r.

                                                                                                                                                                             Przewodniczący
                                                                                                                                                                             Krajowej Rady Sądownictwa
                                                                                                                                                                             sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka