Aktualności
- Szczegóły
Na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – przypomina, że sędziowie odpowiadają dyscyplinarnie za działania kwestionujące istnienie stosunku służbowego sędziego, skuteczność powołania sędziego, lub umocowanie konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej (art. 107 § 1 pkt 3 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych). Art. 107 § 3 ustawy wyłącza odpowiedzialność sędziego za orzeczenie sądowe wydane z jego udziałem, jeśli obarczone jest błędem w zakresie wykładni i stosowania przepisów prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej lub w zakresie ustalenia stanu faktycznego lub oceny dowodów, ale nie oznacza to, że sędzia podejmując określone działania w ramach stosunku służbowego, a w szczególności pozaorzecznicze, może świadomie negować skuteczność decyzji organów konstytucyjnych, z których wynikają dla jednostek określone uprawnienia.
Krajowa Rada Sądownictwa będzie w każdym przypadku reagować na zawiadomienia dotyczące nierespektowania przez sędziów orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego albo uchwał Krajowej Rady Sądownictwa, których skutkiem będzie pozbawienie jednostki praw wynikających z tych decyzji, żądając wszczęcia postępowania wyjaśniającego przez rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych.
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
1. Na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – wzywa Prezesa Rady Ministrów, jako organ odpowiedzialny za wydawanie dzienników urzędowych, do niezwłocznego ogłoszenia orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego we właściwych organach urzędowych – Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
2. Zaniechanie ogłoszenia orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego bezpośrednio, jednoznacznie i w sposób rażący narusza przepis art. 190 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym ogłoszeniu we właściwych organach urzędowych (dziennikach urzędowych) orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego podlegają niezwłocznie, bez jakichkolwiek wyjątków. Prezes Rady Ministrów nie jest uprawniony do określania daty ogłoszenia orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, a zaniechanie ogłoszeń jako stanowiące o naruszeniu zasady legalizmu określonej w art. 7 Konstytucji RP, jest działaniem bezprawnym.
3. Prezydium Rady podkreśla, iż zaniechanie ogłoszeń orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego wprowadza stan niepewności prawnej, bezpośrednio godzi też w realizację prawa do sądu w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, utrudniając dochodzenie roszczeń z tytułu bezprawia legislacyjnego, czy też wznowienie postępowań sądowych. Zaniechanie to dotyczy również orzeczeń istotnych z punktu widzenia niezależności sądów i niezawisłości sędziów, eliminujących bowiem z porządku prawnego akty normatywne bezpośrednio godzące w te wartości (wyroki z 8 maja 2024, sygn. SK 59/21, 16 maja 2024 r. sygn. U 1/24, 21 maja 2024 r. sygn. U 5/24).
4. W ocenie Prezydium Rady, sprzeczne z zasadą dobra wspólnego ustanowioną art. 1 Konstytucji RP, krzywdzące obywateli i pociągające za sobą wyjątkowo negatywne skutki dla funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości jest zaniechanie ogłoszenia w Dzienniku Ustaw wyroku z 4 czerwca 2024 r. o sygn. SK 140/20 w sprawie obliczenia należnego świadczenia emerytalnego. Ogłoszenie przywołanego wyroku daje grupie nawet 200 000 uprawnionych osób możliwość uzyskania znacząco wyższych miesięcznych świadczeń emerytalnych i wypłaty kwoty świadczeń zaległych za ubiegłe lata. Zaniechanie ogłoszenia uniemożliwia uzyskanie z urzędu przeliczenia wysokości emerytur i wypłaty świadczeń zaległych, zmusza uprawnionych do występowania do organów rentowych o ponowne ustalenie świadczeń w oparciu o art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251 z późn. zm.), a następnie do dochodzenia tych roszczeń na drodze sądowej. Do Sądów Okręgowych – Wydziałów Pracy i Ubezpieczeń Społecznych może tym samym wpłynąć około 200 000 dodatkowych spraw, co będzie skutkowało znaczącym wydłużeniem postępowań sądowych, szczególnie wobec braków kadrowych spowodowanych celowym działaniem Ministra Sprawiedliwości.
5. Prezydium Rady zaznacza, iż zaniechanie ogłaszania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, wpisujące się w działania uderzające w wymiar sprawiedliwości, Krajową Radę Sądownictwa i Trybunał Konstytucyjny, może pociągać za sobą odpowiedzialność, także karną, wszystkich osób zaangażowanych w ten proceder.
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
ponaglająca Prezesa Rady Ministrów w zakresie ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 maja 2024 r. w sprawie o sygn. U 1/24
Na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – na podstawie art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego ponagla Prezesa Rady Ministrów do wykonania ciążącego na nim na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) obowiązku niezwłocznego ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 maja 2024 r. w sprawie o sygn. U 1/24.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 190 ust. 2 Konstytucji RP orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Ogłoszenie orzeczeń zarządza w oparciu o przepis art. 114 ust. 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2393) Prezes Trybunału.
Prezes Rady Ministrów na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych wydaje Dziennik Ustaw i Monitor Polski, jest tym samym, w procesie ogłaszania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, organem wykonującym zarządzenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego.
W sprawie o sygn. U 1/24 Trybunał Konstytucyjny 16 maja 2024 r. ogłosił wyrok, kończąc postępowanie, w którym wnioskodawcą była Krajowa Rada Sądownictwa. Wyrok ten do tej pory nie został zamieszczony w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Krajowej Radzie Sądownictwa, jako stronie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, posiadającej interes prawny w zakończeniu procedury ogłoszenia wyroku, przysługuje tym samym w oparciu o przepis art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego prawo skierowania ponaglenia do Prezesa Rady Ministrów o wykonanie ciążącego na tym organie obowiązku.
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
w sprawie bezprawnego i siłowego zamachu Prokuratury i Policji na siedzibę Krajowej Rady Sądownictwa w dniu 3 lipca 2024 r. oraz wywierania wpływu na działania konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej
1. Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – stwierdza, że siłowe działania Prokuratury oraz Policji mające miejsce w dniu 3 lipca 2024 r. w siedzibie Krajowej Rady Sądownictwa przeprowadzone zostały wbrew przepisom prawa i z naruszeniem wszystkich fundamentalnych zasad demokratycznego państwa prawa. Doprowadziły one do naruszenia samodzielności, niezależności i autonomii Krajowej Rady Sądownictwa, a w konsekwencji do naruszenia konstytucyjnego porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, zasady legalizmu i odrębności władz, a także niezależności władzy sądowniczej i niezawisłości sędziów oraz prawa obywatela do skutecznej ochrony sądowej.
2. Krajowa Rada Sądownictwa jako konstytucyjny organ państwa wyraża stanowczy sprzeciw wobec działań Prokuratury i Policji i apeluje do wszystkich organów państwa, organów Unii Europejskiej, Rady Europy, ministrów sprawiedliwości oraz wszystkich podmiotów stojących na straży niezależności sądownictwa o podjęcie działań mających na celu ochronę samodzielności i niezależności Krajowej Rady Sądownictwa będącej konstytucyjnym organem państwa i gwarantem niezależności sądów i równowagi władz oraz do wyjaśnienia wszystkich okoliczności zdarzenia.
3. Inspirowane wyłącznie politycznie działania Prokuratury i Policji z dnia 3 lipca 2024 r. w siedzibie Krajowej Rady Sądownictwa stanowią bezprecedensowy w Polsce i w Europie zamach na konstytucyjny organ państwa, będący jaskrawym przykładem naruszenia zasady praworządności i równowagi władz, oraz pozostają w sprzeczności z obowiązującym w Polsce porządkiem prawnym.
4. Zamach na siedzibę Krajowej Rady Sądownictwa grupy kilkudziesięciu uzbrojonych policjantów pod kierownictwem prokuratora, będącego bezpośrednim podległym Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego, i niszczenie mienia państwowego pod pretekstem wykonywania czynności procesowych stanowią zaprzeczenie zasady demokratycznego państwa prawa.
5. Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa wskazuje, że w czasie czynności doszło do naruszenia szeregu przepisów procedury karnej, a mianowicie:
1) art. 222 § 1 k.p.k. – przez to, że wkroczono do siedziby Rady bez uprzedniego poinformowania kierownika tej instytucji państwowej – Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa o zamiarze przeszukania pomieszczeń należących do niej;
2) art. 224 § 1 k.p.k. – przez to, że nie dopełniono obowiązku uprzedniego zwrócenia się do dysponenta dokumentów – rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Piotra Schaba o dobrowolne ich wydanie i siłowo zniszczono urządzenia zabezpieczające m.in. dokumenty zawierające dane wrażliwe dotyczące sędziów;
3) art. 224 § 2 k.p.k. – przez to, że odmówiono dopuszczenia do udziału w przeszukaniu osób postronnych, wskazanych przez Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa, i siłowo usunięto przedstawicieli mediów, co uniemożliwiło społeczną kontrolę nielegalnych działań władzy wykonawczej.
6. Niezależność sądów i niezawisłość sędziów, których strażnikiem jest Krajowa Rada Sądownictwa, stanowi integralny element sądzenia na poziomie krajowym, europejskim i światowym. Ma ona fundamentalne znaczenie jako jedna z przesłanek gwarantujących realizację prawa obywatela do skutecznej ochrony sądowej.
7. Krajowa Rada Sądownictwa, powołana po raz pierwszy w Polsce po upadku reżimu komunistycznego, jest gwarantem realizacji prawa obywatela do sądu bezstronnego i niezależnego. Wprowadzony w Polsce w 2018 r. demokratyczny model wyboru członków Krajowej Rady Sądownictwa przez obywateli za pośrednictwem Sejmu stanowi gwarancję realizacji zasady demokratycznego państwa prawa i udziału obywateli w kształtowaniu wszystkich władz państwa, w tym także władzy sądowniczej.
8. Zamach organów władzy wykonawczej na samodzielność, niezależność i autonomię Krajowej Rady Sądownictwa to zamach na niezależność sądów i niezawisłość sędziów i zamach na podstawowe prawa obywatelskie, tj. prawo obywatela do sądu.
Przewodnicząca Krajowej Rady Sądownictwa
Sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
w sprawie powołania przez Ministra Sprawiedliwości Rzecznika Dyscyplinarnego ad hoc do zbadania zarzutów przeciwko sędziom-członkom Krajowej Rady Sądownictwa obecnej i poprzedniej kadencji
Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa, będącej konstytucyjnej organem Rzeczypospolitej Polskiej, wyraża zdecydowany sprzeciw wobec działań Ministra Sprawiedliwości w związku z powołaniem Rzecznika Dyscyplinarnego ad hoc do zbadania zarzutów przeciwko sędziom-członkom Krajowej Rady Sądownictwa obecnej i poprzedniej kadencji.
W związku z zawiadomieniem SSP Iustitia Minister Sprawiedliwości powołał specjalnego rzecznika dyscyplinarnego do zbadania zarzutów, że obecni i byli członkowie KRS dopuścili się przewinień dyscyplinarnych, a nawet przestępstw, przez sam fakt kandydowania do Rady w wyborach zarządzonych przez Marszałka Sejmu na podstawie nadal obowiązującej ustawy. W świetle komunikatu Ministra Sprawiedliwości podstawą do zakwalifikowania czynności przewidzianych obowiązującym prawem jako deliktu dyscyplinarnego, a nawet przestępstwa, ma być niezgodność ustawy o KRS z Konstytucją w zakresie wyboru 15 członków-sędziów przez Sejm.
Teza o niezgodności ustawy o KRS z Konstytucją jest tylko opinią części prawników, fundamentalną zasadą prawa jest zasada wyrażona w art. 42 ust. 1 Konstytucji „Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia”.
Członkowie KRS, kandydując do KRS, nie tylko nie mogli popełnić przestępstwa, lecz swoją postawą umożliwili powołanie Krajowej Rady Sądownictwa, której funkcjonowanie jest wymagane przez Konstytucję. W obecnym stanie prawnym nie jest możliwy wybór do Rady 15 sędziów inaczej niż przez Sejm.
Celem SSP Iustitia jest zastraszenie sędziów i wywołanie efektu mrożącego po to, aby w przyszłości nikt z odpowiednimi kwalifikacjami nie odważył się podjąć obowiązków wynikających z ustawy nieakceptowanej przez część środowisk prawniczych. Minister Adam Bodnar powołując specjalnego rzecznika dyscyplinarnego zaakceptował ten cel zastraszenia prawników i ograniczenia władzy ustawodawczej w przyszłości.
Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa zobowiązuje Przewodniczącego Rady do złożenia zawiadomienia do prokuratury o uzasadnionym popełnieniu przestępstwa z art. 128 k.k. przez Ministra Sprawiedliwości, jego współpracowników oraz sędziego, który wyraził zgodę na objęcie funkcji Rzecznika ad hoc oraz z art. 238 k.k. wobec osób, które podpisały zawiadomienie złożone w imieniu SSP Iustitia o niepopełnionym przestępstwie.
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
Strona 13 z 218
