Aktualności
- Szczegóły
Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa, organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 4 i 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, stwierdza, co następuje:
1. W związku z informacją Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury adw. Piotra Girdwoynia z dnia 12 lipca 2024 roku o faktycznym wyłączeniu z grona wykładowców KSSiP:
- sędziów powołanych na stanowisko sędziego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa po 6 marca 2018 roku;
- osób składających podpisy na listach poparcia kandydatów do Krajowej Rady Sądownictwa;
Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa stanowczo sprzeciwia się wprowadzaniu dyskryminacyjnych metod wyłączania sędziów od prowadzenia zajęć w KSSiP w oparciu o kryteria światopoglądowe i związane z udziałem w legalnych, zgodnych z obowiązującym prawem procedurach powołania na stanowisko sędziowskie i wyboru sędziów w skład Krajowej Rady Sądownictwa. Decyzja Dyrektora KSSiP z 12 lipca 2024 r. rażąco narusza obowiązujące reguły rekrutacji wykładowców Szkoły, pomijając wiążące stanowisko Rady Programowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury wyrażone w uchwale 17/2018 z dnia 6 września 2018 r. w sprawie zasad zgłaszania i opiniowania kandydatów na wykładowców Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. Dotychczasowe reguły kwalifikacji wykładowców dopuszczały wyłącznie merytoryczną ocenę ich dorobku naukowego i zawodowego, wyłączały natomiast dyskryminację z jakichkolwiek przyczyn.
2. W ocenie Prezydium Rady informacja Dyrektora KSSiP adw. Piotra Girdwoynia zawierająca w sposób oczywisty nieprawdziwe, motywowane politycznie treści pomawiające grupę około 3 000 sędziów o „przyczynienie się do destrukcji wymiaru sprawiedliwości i kryzysu państwa prawa”, o „działania antypraworządnościowe”, stanowi bezpośrednią dyskryminację z powodów światopoglądowych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz.U. z 2023 r. poz. 970 ze zm.), narusza zakaz dyskryminacji w podejmowaniu działalności zawodowej stanowiony art. 8 ust. 1 pkt 2 przywołanej ustawy. Już z tytułu samej rażącej dyskryminacji pokrzywdzonym wykładowcom-sędziom przysługują roszczenia odszkodowawcze.
3. Podkreślenie wymaga, iż dyskryminacja wykładowców, ich dobór w oparciu o określony światopogląd stanowi również o naruszeniu wymaganego standardu nauczania aplikantów, drastycznym obniżeniu jakości nauczania i kształtowaniu niewłaściwych postaw etycznych u aplikantów KSSiP
4. Z powyższy względów Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa stoi na stanowisku, iż zachodzi pilna potrzeba zmiany na stanowisku Dyrektora KSSiP, gdyż postawa adw. Piotra Girdwoynia świadczy o całkowitej negacji zasad obowiązujących w demokratycznym państwie prawnym i może przyczynić się do drastycznego spadku poziomu zajęć w Szkole oraz kształtować niewłaściwe postawy etyczne u aplikantów KSSiP.
5. Mając na uwadze powyższe okoliczności, Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa wzywa adw. Piotra Girdwoynia do złożenia natychmiastowej rezygnacji z pełnionej funkcji, zaś Ministra Sprawiedliwości Adama Bodnara do odwołania wymienionego z funkcji dyrektora KSSiP po wyczerpaniu procedury przewidzianej w art. 12 ust. 5a ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz.U. z 2022 r. poz. 217 ze zm.).
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
Na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – przypomina, że sędziowie odpowiadają dyscyplinarnie za działania kwestionujące istnienie stosunku służbowego sędziego, skuteczność powołania sędziego, lub umocowanie konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej (art. 107 § 1 pkt 3 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych). Art. 107 § 3 ustawy wyłącza odpowiedzialność sędziego za orzeczenie sądowe wydane z jego udziałem, jeśli obarczone jest błędem w zakresie wykładni i stosowania przepisów prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej lub w zakresie ustalenia stanu faktycznego lub oceny dowodów, ale nie oznacza to, że sędzia podejmując określone działania w ramach stosunku służbowego, a w szczególności pozaorzecznicze, może świadomie negować skuteczność decyzji organów konstytucyjnych, z których wynikają dla jednostek określone uprawnienia.
Krajowa Rada Sądownictwa będzie w każdym przypadku reagować na zawiadomienia dotyczące nierespektowania przez sędziów orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego albo uchwał Krajowej Rady Sądownictwa, których skutkiem będzie pozbawienie jednostki praw wynikających z tych decyzji, żądając wszczęcia postępowania wyjaśniającego przez rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych.
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
1. Na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – wzywa Prezesa Rady Ministrów, jako organ odpowiedzialny za wydawanie dzienników urzędowych, do niezwłocznego ogłoszenia orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego we właściwych organach urzędowych – Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
2. Zaniechanie ogłoszenia orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego bezpośrednio, jednoznacznie i w sposób rażący narusza przepis art. 190 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym ogłoszeniu we właściwych organach urzędowych (dziennikach urzędowych) orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego podlegają niezwłocznie, bez jakichkolwiek wyjątków. Prezes Rady Ministrów nie jest uprawniony do określania daty ogłoszenia orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, a zaniechanie ogłoszeń jako stanowiące o naruszeniu zasady legalizmu określonej w art. 7 Konstytucji RP, jest działaniem bezprawnym.
3. Prezydium Rady podkreśla, iż zaniechanie ogłoszeń orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego wprowadza stan niepewności prawnej, bezpośrednio godzi też w realizację prawa do sądu w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, utrudniając dochodzenie roszczeń z tytułu bezprawia legislacyjnego, czy też wznowienie postępowań sądowych. Zaniechanie to dotyczy również orzeczeń istotnych z punktu widzenia niezależności sądów i niezawisłości sędziów, eliminujących bowiem z porządku prawnego akty normatywne bezpośrednio godzące w te wartości (wyroki z 8 maja 2024, sygn. SK 59/21, 16 maja 2024 r. sygn. U 1/24, 21 maja 2024 r. sygn. U 5/24).
4. W ocenie Prezydium Rady, sprzeczne z zasadą dobra wspólnego ustanowioną art. 1 Konstytucji RP, krzywdzące obywateli i pociągające za sobą wyjątkowo negatywne skutki dla funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości jest zaniechanie ogłoszenia w Dzienniku Ustaw wyroku z 4 czerwca 2024 r. o sygn. SK 140/20 w sprawie obliczenia należnego świadczenia emerytalnego. Ogłoszenie przywołanego wyroku daje grupie nawet 200 000 uprawnionych osób możliwość uzyskania znacząco wyższych miesięcznych świadczeń emerytalnych i wypłaty kwoty świadczeń zaległych za ubiegłe lata. Zaniechanie ogłoszenia uniemożliwia uzyskanie z urzędu przeliczenia wysokości emerytur i wypłaty świadczeń zaległych, zmusza uprawnionych do występowania do organów rentowych o ponowne ustalenie świadczeń w oparciu o art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251 z późn. zm.), a następnie do dochodzenia tych roszczeń na drodze sądowej. Do Sądów Okręgowych – Wydziałów Pracy i Ubezpieczeń Społecznych może tym samym wpłynąć około 200 000 dodatkowych spraw, co będzie skutkowało znaczącym wydłużeniem postępowań sądowych, szczególnie wobec braków kadrowych spowodowanych celowym działaniem Ministra Sprawiedliwości.
5. Prezydium Rady zaznacza, iż zaniechanie ogłaszania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, wpisujące się w działania uderzające w wymiar sprawiedliwości, Krajową Radę Sądownictwa i Trybunał Konstytucyjny, może pociągać za sobą odpowiedzialność, także karną, wszystkich osób zaangażowanych w ten proceder.
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
ponaglająca Prezesa Rady Ministrów w zakresie ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 maja 2024 r. w sprawie o sygn. U 1/24
Na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – na podstawie art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego ponagla Prezesa Rady Ministrów do wykonania ciążącego na nim na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) obowiązku niezwłocznego ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 maja 2024 r. w sprawie o sygn. U 1/24.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 190 ust. 2 Konstytucji RP orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Ogłoszenie orzeczeń zarządza w oparciu o przepis art. 114 ust. 2 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2393) Prezes Trybunału.
Prezes Rady Ministrów na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych wydaje Dziennik Ustaw i Monitor Polski, jest tym samym, w procesie ogłaszania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, organem wykonującym zarządzenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego.
W sprawie o sygn. U 1/24 Trybunał Konstytucyjny 16 maja 2024 r. ogłosił wyrok, kończąc postępowanie, w którym wnioskodawcą była Krajowa Rada Sądownictwa. Wyrok ten do tej pory nie został zamieszczony w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Krajowej Radzie Sądownictwa, jako stronie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, posiadającej interes prawny w zakończeniu procedury ogłoszenia wyroku, przysługuje tym samym w oparciu o przepis art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego prawo skierowania ponaglenia do Prezesa Rady Ministrów o wykonanie ciążącego na tym organie obowiązku.
Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
- Szczegóły
w sprawie bezprawnego i siłowego zamachu Prokuratury i Policji na siedzibę Krajowej Rady Sądownictwa w dniu 3 lipca 2024 r. oraz wywierania wpływu na działania konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej
1. Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa – organu stojącego na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – stwierdza, że siłowe działania Prokuratury oraz Policji mające miejsce w dniu 3 lipca 2024 r. w siedzibie Krajowej Rady Sądownictwa przeprowadzone zostały wbrew przepisom prawa i z naruszeniem wszystkich fundamentalnych zasad demokratycznego państwa prawa. Doprowadziły one do naruszenia samodzielności, niezależności i autonomii Krajowej Rady Sądownictwa, a w konsekwencji do naruszenia konstytucyjnego porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, zasady legalizmu i odrębności władz, a także niezależności władzy sądowniczej i niezawisłości sędziów oraz prawa obywatela do skutecznej ochrony sądowej.
2. Krajowa Rada Sądownictwa jako konstytucyjny organ państwa wyraża stanowczy sprzeciw wobec działań Prokuratury i Policji i apeluje do wszystkich organów państwa, organów Unii Europejskiej, Rady Europy, ministrów sprawiedliwości oraz wszystkich podmiotów stojących na straży niezależności sądownictwa o podjęcie działań mających na celu ochronę samodzielności i niezależności Krajowej Rady Sądownictwa będącej konstytucyjnym organem państwa i gwarantem niezależności sądów i równowagi władz oraz do wyjaśnienia wszystkich okoliczności zdarzenia.
3. Inspirowane wyłącznie politycznie działania Prokuratury i Policji z dnia 3 lipca 2024 r. w siedzibie Krajowej Rady Sądownictwa stanowią bezprecedensowy w Polsce i w Europie zamach na konstytucyjny organ państwa, będący jaskrawym przykładem naruszenia zasady praworządności i równowagi władz, oraz pozostają w sprzeczności z obowiązującym w Polsce porządkiem prawnym.
4. Zamach na siedzibę Krajowej Rady Sądownictwa grupy kilkudziesięciu uzbrojonych policjantów pod kierownictwem prokuratora, będącego bezpośrednim podległym Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego, i niszczenie mienia państwowego pod pretekstem wykonywania czynności procesowych stanowią zaprzeczenie zasady demokratycznego państwa prawa.
5. Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa wskazuje, że w czasie czynności doszło do naruszenia szeregu przepisów procedury karnej, a mianowicie:
1) art. 222 § 1 k.p.k. – przez to, że wkroczono do siedziby Rady bez uprzedniego poinformowania kierownika tej instytucji państwowej – Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa o zamiarze przeszukania pomieszczeń należących do niej;
2) art. 224 § 1 k.p.k. – przez to, że nie dopełniono obowiązku uprzedniego zwrócenia się do dysponenta dokumentów – rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Piotra Schaba o dobrowolne ich wydanie i siłowo zniszczono urządzenia zabezpieczające m.in. dokumenty zawierające dane wrażliwe dotyczące sędziów;
3) art. 224 § 2 k.p.k. – przez to, że odmówiono dopuszczenia do udziału w przeszukaniu osób postronnych, wskazanych przez Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa, i siłowo usunięto przedstawicieli mediów, co uniemożliwiło społeczną kontrolę nielegalnych działań władzy wykonawczej.
6. Niezależność sądów i niezawisłość sędziów, których strażnikiem jest Krajowa Rada Sądownictwa, stanowi integralny element sądzenia na poziomie krajowym, europejskim i światowym. Ma ona fundamentalne znaczenie jako jedna z przesłanek gwarantujących realizację prawa obywatela do skutecznej ochrony sądowej.
7. Krajowa Rada Sądownictwa, powołana po raz pierwszy w Polsce po upadku reżimu komunistycznego, jest gwarantem realizacji prawa obywatela do sądu bezstronnego i niezależnego. Wprowadzony w Polsce w 2018 r. demokratyczny model wyboru członków Krajowej Rady Sądownictwa przez obywateli za pośrednictwem Sejmu stanowi gwarancję realizacji zasady demokratycznego państwa prawa i udziału obywateli w kształtowaniu wszystkich władz państwa, w tym także władzy sądowniczej.
8. Zamach organów władzy wykonawczej na samodzielność, niezależność i autonomię Krajowej Rady Sądownictwa to zamach na niezależność sądów i niezawisłość sędziów i zamach na podstawowe prawa obywatelskie, tj. prawo obywatela do sądu.
Przewodnicząca Krajowej Rady Sądownictwa
Sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka
Strona 13 z 218
