Krajowa Rada Sądownictwa, wykonując konstytucyjny obowiązek stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 3 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. z 2021 r. poz. 269 ze zm.) wyraża głębokie zaniepokojenie działaniami Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

Z oświadczeń I Prezesa Sądu Najwyższego i Prezesa kierującego pracą Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznej wynika, co następuje. Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracą Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SSN Piotr Prusinowski przyjął bezpośrednio od Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej – z pominięciem biura podawczego –– odwołania od postanowień w przedmiocie wygaśnięcia mandatu poselskiego posłów na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Mariusza Kamińskiego oraz Macieja Wąsika, i z naruszeniem przepisu art. 26 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 roku o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1093 ze zm.) zaniechał czynności wynikających z § 76 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 lipca 2022 r. Regulamin Sądu Najwyższego (Dz.U. z 2022 r. poz. 1489 ze zm.), polecając rejestrację odwołań w niewłaściwej izbie (Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych), wbrew woli osób poszukujących ochrony sądowej. Pominięcie biura podawczego zaburzyło kolejność wpływu spraw do izby, co w świetle § 80 pkt 1 Regulaminu Sądu Najwyższego miało wpływ na przydział sprawy do referatu konkretnego sędziego, a w konsekwencji doprowadziło do ręcznego sterowania i wyznaczenia składu orzekającego.

Działania Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych godzą w autorytet Sądu Najwyższego i podważają zaufanie obywateli do tego Sądu, poddając w wątpliwość w oczach opinii publicznej niezależność oraz apolityczność Sądu Najwyższego oraz niezawisłość orzekających w nim sędziów. Powyższe działania mogą wywołać niepokoje społeczne i podważyć zaufanie obywateli do Państwa i jego instytucji.

W ocenie Krajowej Rady Sądownictwa doszło do naruszenia § 5 ust. 2, § 9, § 10 i § 12 ust. 1 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej Sędziów (Uchwała nr 16/2003 Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 19 lutego 2003 roku w sprawie uchwalenia zbioru zasad etyki zawodowej sędziów).

Odrębnego wyjaśnienia i zweryfikowania wymagają publicznie wypowiadane twierdzenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej dotyczące uzgadniania składu sędziowskiego mającego rozpoznać te odwołania, które mogą podważyć zaufanie do legalności działania, niezawisłości oraz bezstronności sędziów Sądu Najwyższego.

W związku z powyższym Krajowa Rada Sądownictwa wzywa wszystkie organy państwa do zaniechania działań godzących w powagę sądów, kwestionujących umocowanie sędziów i sądów w Rzeczypospolitej Polskiej.

Krajowa Rada Sądownictwa wzywa Prokuraturę Krajową do podjęcia działań zmierzających do wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy.

Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka