Krajowa Rada Sądownictwa, po zapoznaniu się z treścią odpisów pism procesowych Pana Sędziego Sądu Najwyższego Piotra Prusinowskiego złożonych w toku postępowania o sygn.. I DO 16/21, stwierdza, że używane w nich niektóre sformułowania (przykładowo: „orły temidy”, „nadsąd”, „patologia”, „halo Houston, mamy problem”, „dubler”, „trzeba niedowidzieć na jedno oko, a na drugim mieć bielmo” „zarykują się ze śmiechu”, „Izba Dyscyplinarna ,ma tyle wspólnego z sądami, co salamandra plamista z lotami w kosmos”, „jabłko-gruszka ze udziałem śliwek”) stanowią rażące naruszenie zasad obowiązujących sędziego i są sprzeczne z § 4, 5 i 12 Zbioru zasad etyki zawodowej sędziów i asesorów sądowych stanowiącej załącznik do uchwały Nr 25/2017 Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 13 stycznia 2017 roku.
Krajowa Rada Sądownictwa jednocześnie zwraca się do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o skorzystanie z możliwości żądania wszczęcia postępowania wyjaśniającego przez rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Najwyższego w trybie art. 76 1 ustawy o Sądzie Najwyższym wobec Pana Sędziego Piotra Prusinowskiego za uchybienie godności urzędu.
Uzasadnienie
Krajowa Rada Sądownictwa, jako konstytucyjny organ stojący na straży niezawisłości i niezależności sądów, ma obowiązek reagowania w sytuacjach, które w jego ocenie zagrażają tym zasadom zarówno w sytuacji gdy do zagrożeń dochodzi ze strony czynników zewnętrznych, jak również w wyniku zachowań sędziów.
Do obowiązków sędziego należy zachowanie zgodne z Zbiorem zasad etyki zawodowej sędziów i asesorów sądowych. Sędzia powinien dbać o autorytet swojego urzędu, o dobro sądu, w którym pracuje, a także o dobro wymiaru sprawiedliwości i ustrojową pozycję władzy sądowniczej. Sędzia powinien unikać zachowań, które mogłyby przynieść ujmę godności sędziego lub osłabić zaufanie do jego bezstronności. W odniesieniu do stron i innych osób uczestniczących w postępowaniu sędzia powinien zachowywać godną postawę, cierpliwość, grzeczność, a także wymagać od tych osób właściwego zachowania.
W ocenie Rady sformułowania używane przez Pana Sędziego SN Piotra Prusinowskiego, występującego w sprawie dyscyplinarnej I DO 16/21 w charakterze obrońcy sędziego, częściowo tylko zacytowane, są jednym z najbardziej jaskrawych przykładów używania zwrotów, których sędziemu nie wolno używać i które noszą znamiona uchybienia godności urzędu.
Niewątpliwie każde zachowanie sędziego przynoszące ujmę powadze lub godności urzędu sędziowskiego wypełnia również znamiona przewinienia dyscyplinarnego. Ocena zachowania zarzucanego sędziemu, zarówno pod względem podmiotowym jak i przedmiotowym, powinna być zatem dokonywana pod kątem zamiaru i skutków oraz okoliczności towarzyszących i odpowiadający oczekiwaniom społecznym wizerunek sędziego jako strażnika przestrzegania prawa oraz powszechnie przyjętych norm moralnych i etycznych, w tym kulturalnych.
W tym też aspekcie powinna być rozważana ocena sposobu i okoliczności popełnienia czynu, motywacja sprawcy.
W ocenie Krajowej Rady Sądownictwa powielane przez Pana Sędziego Prusinowskiego zwroty w kilku pismach procesowych nie miały jedynie zabarwienia emocjonalnego i należy je uznać za obraźliwe i uchybiające godności człowieka.
W tym miejscu należy przypomnieć chociażby wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2009 r., SNO 13/09 (LEX nr 707920), że w każdej sytuacji, nawet sprowokowanej niewłaściwym zachowaniem innych osób, sędzia powinien zachowywać się godnie - kulturalnie, uprzejmie, bez unoszenia się i zbyt emocjonalnych elementów wypowiedzi.
Sprawowanie urzędu zobowiązuje sędziego do zachowania wysokiego stopnia opanowania, a na sali sądowej obowiązują go standardy zachowań i wypowiedzi wyższe niż występujące w innych dziedzinach życia publicznego.
Sformułowania używane przez Pana Sędziego posiadają wydźwięk lekceważący, ośmieszający i negatywnie oddziałują na wizerunek sądu w oczach innych uczestników oraz społeczeństwa. Takie zachowanie sędziego może być uznane za przewinienie dyscyplinarne, albowiem stopień społecznej szkodliwości jest znacznie wyższy niż znikomy.
