w przedmiocie skutków powołania bez opinii KRS sędziów sądów dyscyplinarnych przy sądach apelacyjnych oraz wojskowych sądach okręgowych

Krajowa Rada Sądownictwa wypełniając konstytucyjny obowiązek stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów wyraża zdecydowany sprzeciw wobec decyzji Ministra Sprawiedliwości z 4 lipca i 12 lipca 2024 r. w sprawie powołania sędziów sądów dyscyplinarnych bez obligatoryjnej opinii Krajowej Rady Sądownictwa. Powołanie nastąpiło z pominięciem udziału Krajowej Rady Sądownictwa, w sposób arbitralny, nietransparentny i z rażącym naruszeniem prawa, to jest art. 110a § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych i art. 39b § 1 Prawa o ustroju sądów wojskowych.

Procedura opiniowania musi uwzględniać kolegialny charakter Rady, sesyjny tryb jej pracy i wyznaczony kalendarz pracy. Minister Sprawiedliwości ograniczył się do wystosowania do Krajowej Rady Sądownictwa w dniu 12 czerwca 2024 roku wniosku o przedstawienie opinii o kandydatach na sędziów sądów dyscyplinarnych, któremu niezwłocznie nadano bieg, powołując zespoły do oceny kandydatów i zwracając się do Ministra Sprawiedliwości i prezesów sądów apelacyjnych o nadesłanie akt osobowych niezbędnych do zaopiniowania kandydatów, których Rada nie otrzymała w komplecie. Tymczasem Minister Sprawiedliwości nie czekając na zakończenie prac Rady powołał zgłoszonych kandydatów.

Zgodnie z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Powołanie sędziów sądów dyscyplinarnych bez wymaganej opinii Krajowej Rady Sądownictwa jest działaniem contra legem i stanowi naruszenie zasady praworządności, która jest fundamentem demokratycznego państwa prawa, podważa konstytucyjność takich powołań i prowadzi do podważenia niezależności sądów i upolitycznienia sądownictwa. Pozbawia opinię publiczną możliwości zapoznania się z sylwetkami sędziów mających pełnić funkcję sędziów dyscyplinarnych.

Udział Krajowej Rady Sądownictwa w procedurze powołania sędziów dyscyplinarnych stanowi gwarancję niezależności sądownictwa od wpływów politycznych Ministra Sprawiedliwości.

Wśród sędziów dyscyplinarnych powołanych przez Ministra Sprawiedliwości w nietransparentnej procedurze, znaleźli się sędziowie, wobec których toczą się postępowania dyscyplinarne, w tym sędzia nieprawomocnie skazany dyscyplinarnie za znieważenie Prezydenta Rzeczypospolitej. Od tego wyroku Krajowa Rada Sądownictwa wniosła odwołanie, domagając się wymierzenia surowszej kary – złożenia z urzędu.

Minister Sprawiedliwości wielokrotnie podkreślał swoje przywiązanie do wysokich standardów, jakie winno spełniać sądownictwo, w tym do art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 r., Nr 61, poz. 284 ze zm.). Powołanie sędziów dyscyplinarnych z pominięciem udziału Krajowej Rady Sądownictwa skutkuje tym, że sąd dyscyplinarny powołany z rażącym naruszeniem prawa nie spełnia wymogu sądu ustanowionego ustawą, czyli nie spełnia standardów, do których odwołuje się sam Minister Sprawiedliwości.


                                                                                                                                                                                                                Przewodnicząca
                                                                                                                                                                                                                Krajowej Rady Sądownictwa
                                                                                                                                                                                                                sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka