w przedmiocie uchylania się od wykonywania obowiązków orzeczniczych przez sędziów

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 269) Krajowa Rada Sądownictwa stwierdza, że

• odmowa przez sędziego udziału w rozpoznawaniu przydzielonych mu spraw,
• odmowa orzekania z uwagi na obecność w składzie sędziego, który zdaniem odmawiającego nie powinien orzekać,
• odwoływanie bez podstawy prawnej i faktycznej wyznaczonych terminów posiedzeń,
• składanie oświadczeń o odstąpieniu od orzekania oraz odmowa orzekania jako forma „protestu”

jest sprzeczne ze złożonym przed Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej ślubowaniem sędziowskim i stanowi naruszenie § 4 i § 8 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej Sędziów i Asesorów Sądowych, będącego załącznikiem do Uchwały Nr 25/2017 Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 13 stycznia 2017 r., które stwierdzają, że sędzia powinien dbać o autorytet swojego urzędu, o dobro sądu w którym pracuje, a także o dobro wymiaru sprawiedliwości i ustrojową pozycję władzy sądowniczej, a we wszystkich przydzielonych sprawach ma obowiązek podejmować czynności bez zwłoki.

Krajowa Rada Sądownictwa przypomina, że za pobieranie wysokiego uposażenia oraz korzystanie z innych przywilejów przynależnych urzędowi sędziego, społeczeństwo oczekuje należytego wykonywania obowiązków orzeczniczych.

Krajowa Rada Sądownictwa wzywa sędziów odmawiających wykonywania swoich obowiązków – niezależnie od pobudek i motywów takich zachowań – do natychmiastowego zaprzestania opisanych praktyk lub do zrzeczenia się urzędu.

W poszanowaniu nadrzędnego dobra, którym jest gwarantowane treścią art. 45 ust. 1 Konstytucji RP podmiotowe prawo do rozpatrzenia sprawy przez sąd bez zbędnej zwłoki, Krajowa Rada Sądownictwa stwierdza, iż nieuprawniona odmowa orzekania przez sędziego stanowi przesłankę niezwłocznej zmiany składu orzeczniczego, tak by umożliwić rozpoznanie

sprawy bez opóźnień. Zasada ta odnosi się w szczególności do stosowania środków zapobiegawczych w postępowaniu karnym, środków tymczasowych w postępowaniach dyscyplinarnych, czy rozpoznania innych spraw, w których wystąpienie zwłoki nie tylko gwałci prawo do sądu, ale godzi również w bezpieczeństwo publiczne i narusza powagę sądu.