1.  Krajowa Rada Sądownictwa, zgodnie z art. 186 ust. 1 Konstytucji RP, stojąc na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, stwierdza, iż decyzja Ministra Sprawiedliwości z 4 kwietnia 2025 r. o odwołaniu sędziego Przemysława Radzika z funkcji Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych jest działaniem bezprawnym i bezskutecznym, sędzia Przemysław Radzik nadal jest obowiązany do wykonywania uprawnień, zadań i kompetencji Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych.

2.  Rada stwierdza, iż zgodnie art. 112 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 334 z późn. zm.) Minister Sprawiedliwości powołuje Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych oraz dwóch Zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych na czteroletnią kadencję. Żaden z przepisów Prawa o ustroju sądów powszechnych nie przewiduje uprawnienia Ministra Sprawiedliwości, czy jakiegokolwiek innego organu Państwa, w tym w szczególności organu władzy wykonawczej, do odwołania Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych oraz jego Zastępców przez upływem ich kadencji.

3.  Brak uprawnienia Ministra Sprawiedliwości do odwołania rzeczników dyscyplinarnych, chronionych zasadą kadencyjności, stanowi celowy zabieg ustawodawcy, zabezpieczający w ten sposób władzę sądowniczą przed nieuzasadnionym, arbitralnym wpływem władzy wykonawczej - politycznej, wpływem naruszającym niezawisłość sędziowską. Nienaruszalność kadencji rzeczników dyscyplinarnych nie oznacza braku możliwości zawieszenia ich w czynnościach służbowych przez sąd dyscyplinarny na zasadach dotyczących wszystkich sędziów (art. 129 §1 i nast. Prawa o ustroju sądów powszechnych). Nie zachodzi tym samym jakakolwiek luka w prawie, usprawiedliwiająca działanie Ministra Sprawiedliwości.

4.  Minister Sprawiedliwości, jako organ władzy publicznej, zgodnie z art. 7 Konstytucji jest uprawniony do działania wyłącznie na podstawie i w granicach prawa. Minister Sprawiedliwości nie jest uprawniony do uzupełnienia uzupełniania kompetencji w drodze analogii. Działanie Ministra Sprawiedliwości wprost narusza zatem art. 7 Konstytucji RP, a tym samym jako pozbawione jakiejkolwiek podstawy prawnej jest bezskuteczne. Ex iniuria ius non oritur.

5.  Krajowa Rada Sądownictwa zauważa nadto, iż postanowieniem z 9 stycznia 2025 r. w sprawie o sygn. K 16/24 Trybunał Konstytucyjny zobowiązał Ministra Sprawiedliwości do powstrzymywania się od działań uniemożliwiających wykonywanie uprawnień, zadań i kompetencji przysługujących Rzecznikowi Dyscyplinarnemu Sędziów Sądów Powszechnych oraz Zastępcom Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych. Decyzja Ministra Sprawiedliwości stanowi bezpośrednie naruszenie dyspozycji art. 190 ust. 1 Konstytucji RP.

6.  Krajowa Rada Sądownictwa stwierdza, iż decyzja Ministra Sprawiedliwości naruszająca art. 7 i art. 190 ust. 1 Konstytucji, godząca w czynności urzędowe sędziego, a tym samym naruszająca niezawisłość sędziego chronioną art. 178 ust. 1 Konstytucji RP jest bezskuteczna. Rada zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1186) wypełni swój obowiązek zapewnienia warunków działania Rzecznikowi Dyscyplinarnemu Sędziów Sądów Powszechnych oraz Zastępcom Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych, w tym sędziemu Przemysławowi Radzikowi.